Maryja z Gwadelupe –
Róże w zimie
Basílica de Santa María de Guadalupe
9-go grudnia 1531 r. na górze Tepeyac Najświętsza Maryja Panna ukazała się Aztekowi, któremu nadano w czasie chrztu imię Juan Diego. Na północ od miasta Meksyk, w tym samym miejscu , które przed 10-ciu laty zostało zdobyte przez Hiszpanów, znajdowała się wcześniej świątynia azteckiej Bogini Ziemi i Matki Bogów Tonantzin. Maryja wysłała Juan Diego do biskupa z prośbą, aby w tym miejscu wybudować kościół. Biskup jednak na początku nie dowierzał relacji prostego człowieka. Juan Diego, zachęcany przez kolejne objawienia Maryi Panny, musiał wielokrotnie przychodzić do niego. W końcu biskup zażądał dowodu. Maryja dostarczyła go Juanowi Diego w trakcie swojego czwartego i ostatniego spotkania z nim 12-go grudnia: na szczycie góry, na której rosły tylko rośliny wyjątkowo odporne na warunki klimatyczne, znalazł on w środku zimy kwitnące róże. Gdy podczas wizyty u biskupa pachnące kwiaty wypadły z jego tilmy, w tym samym momencie na tkaninie pojawił się też wizerunek Maryi Panny. Tego samego dnia Maryja objawiła się również jego wujkowi, którego uzdrowiła ze śmiertelnej choroby i powiedziała, iż należy Ją czcić jako Najświętszą Maryję Pannę z Gwadelupe.
Tego samego roku 26-go grudnia na na górze Tepeyac została zbudowana mała kaplica. W dniu dzisiejszym „Basílica de Nuestra Señora de Guadalupe“, w której znajduje się cudowny obraz, jest w stanie pomieścić 10.000 pielgrzymów. Rocznie bazylikę odwiedza 20 milionów pielgrzymów, co sprawia, że jest to najczęściej odwiedzane przez chrześcijan miejsce pielgrzymek.
