Maryja z Gwadelupe –
Obraz niewykonany ludzką ręką – porównanie
Basílica de Santa María de Guadalupe
Całun Turyński i Sudarium z Manoppello, dzięki swojej przedniej perspektywie, sprawiają wrażenie zdjęć przypominających zdjęcia biometryczne. Wizerunek Maryi z Gwadelupe w Meksyku przypomina natomiast w większym stopniu obraz, czyli odwzorowanie postaci Maryi w sztuce. Zastosowane są na nim: olej, tempera, farba wodna i przetworzona tempera, a więc najróżniejsze techniki malarskie; jednak nie można rozpoznać żadnego śladu pędzla.
Podczas, gdy przy wyborze całunów pogrzebowych, ze względu na wielką cześć zwracano uwagę na wyjątkową ich jakość, materiał nośny obrazu Maryi z Gwadelupe jest gorszej jakości. W normalnych warunkach taka tkanina nie jest w stanie przetrwać dłużej niż 20 lat. Tilma w stylu rzymskiej togi, którą nosił Juan Diego, zrobiona jest z grubego materiału utkanego z włókien agawy. Aby pomalować tego rodzaju materiał, konieczny jest podkład. Jednak całkowicie go brak, ponieważ w przeciwnym wypadku obejrzenie motywu z drugiej strony nie byłoby możliwe. Niektóre nierówności zostały najzwyczajniej wykorzystane do nadania głębi rysom twarzy. Mimo wszystko powierzchnia wykazuje gładkość, której naukowcy nie są w stanie wytłumaczyć. Podczas, gdy Całun z Manoppello można oglądać z obu stron, obraz Maryi z Gwadelupe wykazuje tylko jednostronną przejrzystość, a zielona plamka na tylnej części nie jest widoczna z przodu obrazu.
Podobnie jak w przypadku obydwu obrazów na Całunach, możemy mieć do czynienia z odwzorowaniem naturalnej wielkości: drobna postać na dwuczęściowym płaszczu o wymiarach ok. 1,67 x 1,05 m ma wysokość 1,43 m. Natomiast z pewnej odległości obraz wydaje się być większy, wyraźniejszy.
W przeciwieństwie do Całunu i Sudarium, cudowny obraz Najświętszej Maryi Panny z Gwadelupe, od momentu jego powstania dostępny był szerokiej publiczności - przez długi czas bez specjalnego zabezpieczenia. Mimo geograficznie uwarunkowanych, niekorzystnych wpływów atmosferycznych, światła świec, sadzy i kadzidła, dotknięć niezliczonych pielgrzymów, wypadkowi z kwasem i jednego zamachu, nie tylko tkanina, ale także jej kolory zachowane zostały w zaskakująco dobrym stanie. Zadziwiające jest również to, że różowe odcienie są przepuszczalne dla promieni podczerwonych i nie można wykryć śladów żadnych organicznych lub mineralnych farb. Kolory, które wydają się zmieniać przy zmianie kąta widzenia, powstają poprzez załamanie światła, tak samo jest gdy patrzymy na Sudarium i na skrzydła motyli.
Szczególne znaczenie mają oczy, które w przypadku tego „obrazu niewykonanego ręką ludzką“ (Acheiropoíetos), sprawiają wrażenie prawie zamkniętych. W oczach Maryi z Gwadelupe można bowiem udowodnić występowanie różnych zjawisk optycznych, dotyczacych oka ludzkiego, ktore zostały odkryte w XIX w., a związanych z refleksami świetlnymi (Helmholtz) i odbiciem promieni światła (Purkinje-Samson). Oprócz tego w jej oczach, została utrwalona scena powstania tego obrazu z odpowiednim zniekształceniem spowodowanym zakrzywieniem rogówki oraz przesunięciem typowym dla drugiego oka. Możliwe jest nawet zidentyfikowanie obecnych tam wtedy osób.
